તે પંક્તિઓ, તે વસ્તુઓ

ગીતોનું પુસ્તક એ મારા દેશનો પ્રથમ કાવ્યસંગ્રહ છે,

પશ્ચિમી ઝોઉ રાજવંશથી મધ્ય વસંત અને પાનખર સમયગાળા સુધી કવિતા સર્જનનું પ્રતિનિધિત્વ કરે છે, જેમાં પ્રેમનું વર્ણન મોટો હિસ્સો ધરાવે છે."ગીતોના પુસ્તક" માંની પ્રેમ કવિતાઓ ગરમ અને રોમેન્ટિક, શુદ્ધ અને કુદરતી છે, અને હૃદય અને હૃદયની આપ-લે અને પ્રેમ અને પ્રેમની અથડામણ છે.જો કે પછીની પેઢીઓમાં ઘણી પ્રેમ કવિતાઓ સાહિત્યિક મૂલ્યમાં "ગીતોની પુસ્તક" કરતાં ઘણી હલકી ગુણવત્તાવાળી છે, તેમ છતાં તેને "ગીતોની પુસ્તક" ના વારસા અને વિકાસ તરીકે ગણી શકાય.

કહેવાતા યીરેન માટે કે જેમની પાસે ફક્ત એક જ બાજુ છે, તે માણસે નિષ્કપટપણે વિચાર્યું કે તેઓ સો વર્ષ પહેલાં પ્રેમમાં પડ્યા હતા, અને તે બાજુ ફક્ત સો વર્ષના પુનર્જન્મ પછી જ ફરીથી મળશે.તેથી, જો આગળનો ભાગ "આકાશ લીલો છે, સફેદ ઝાકળ હિમ છે, અને રસ્તો લાંબો અને લાંબો છે" તો પણ, તમે હજી પણ ઉપર તરફ જાઓ છો, દરેક વસ્તુમાંથી તમને જોવાની આશામાં, પરંતુ તમે પાણીની મધ્યમાં છો, જાણે તમારાથી દૂર રહેવાનું નક્કી હોય અને.

દુનિયા ફક્ત એટલું જ જાણે છે કે "એક ફેર લેડી એ જેન્ટલમેન છે."જો કે, તેમણે

તે જાણતો ન હતો કે કવિતામાંનો પુરુષ સ્ત્રીને મળવા માટે દરરોજ રીડના જંગલમાં જશે, પૂર્વીય સૂર્યોદયથી સૂર્યની આછો પ્રકાશ પૃથ્વીને ભાગવા માટે ખેંચી જાય ત્યાં સુધી રાહ જોશે, અને અંતે જુજીયુગુઆંગુઆન પાસના પડઘા સુધી. .દિવસે દિવસે, મેં નિરાશામાં નિસાસો નાખ્યો, અને બીજા દિવસે આશા સાથે આશા રાખવાનું ચાલુ રાખ્યું.

પુરુષો અને સ્ત્રીઓ એ જાણવા નથી માંગતા કે તેઓ કેવી રીતે ભેગા થયા, તેઓ માત્ર એટલું જ જાણે છે કે સાથેનો સમય એકબીજાના જીવનનો શ્રેષ્ઠ સમય છે.પુરૂષો સુંદર પળમાં રહેવા માટે સમય ઇચ્છે છે, જ્યારે મહિલાઓને લાગે છે કે સમય બખોલ જેવો છે.તેથી ત્યાં "તમારા જીવનસાથી સાથે પીવું અને વૃદ્ધ થવું સલાહભર્યું છે; પિયાનો અને સેરેન શાહી પરિવારમાં છે, બધું સુંદર છે".

"મૃત્યુ અને જીવન એક સાથે બંધાયેલા છે, અને તમે તમારાથી ખુશ થશો

જીવનસાથી, તારો હાથ પકડો અને તમારા જીવનસાથી સાથે વૃદ્ધ થાઓ." આ કોઈ પ્રેમ કવિતા નથી, પરંતુ સૈનિકોએ યુદ્ધમાં જતા પહેલા લીધેલા શપથ છે. પરંતુ તે હજારો વર્ષોથી વહી ગયેલા અવિશ્વસનીય પ્રેમનો પર્યાય બની ગયો છે. પરંતુ કેટલા લોકો સમજી શકે છે કે શપથ એ પવનમાં માત્ર એક વચન છે. પવન પીળાં ફૂલવાળો એક છોડની જેમ દૂર અને દૂર વહી જાય છે, અને કોઈ તેનો આગ્રહ રાખશે નહીં. ગીતોની પુસ્તકની વાર્તાઓ કરતાં વધુ સમય માટે અલગ કરવામાં આવી છે. 2,000 વર્ષ, અને 2,000 થી વધુ વર્ષોએ લુ યુ અને તાંગ વાનની ઉદાસી છોડી દીધી છે કે "જો કે પર્વતીય જોડાણ છે, બ્રોકેડ પુસ્તકને સમર્થન આપવું મુશ્કેલ છે"; લિઆંગ શાન્બો અને ઝુ યિંગતાઈની ફરિયાદ કે "બંને પતંગિયામાં ફેરવાય છે અને નૃત્ય કરે છે, અને પ્રેમ અને પ્રેમ હૃદયહીન નથી"; નલાન રોન્ગ્રુઓ અને લુનું "બાકીના જીવન માટે એક યુગલ, એકબીજાને પ્રેમ કરે છે પરંતુ આંધળી તારીખ નહીં." તે દિવસે બંજર જમીન આપણાથી વધુને વધુ દૂર થઈ રહી છે, અમે હમણાં જ સુંદર રીતે મળ્યા, સુંદર રીતે ફર્યા, અને સુંદર રીતે ભૂલી ગયા;પૃથ્વીના છેડા વિશે હવે સામાન્ય રીતે વાત કરવામાં આવતી નથી, આપણે ફક્ત એક તબક્કાની શરૂઆત અને એક તબક્કાનો અંત છીએ.

કવિતા, નિર્જન અને સુંદર શબ્દોમાં, લેખક શું વર્ણવે છે

રૂબરૂ જોયું, સાંભળ્યું કે અનુભવ્યું.પરિણામ એ છે કે કવિતા સુંદર અને નિર્જન છે, પરંતુ ન તો દુ:ખ કે આનંદમાં, ફક્ત લોકો તેમાં ડૂબી જાય છે.